W 1984 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. „O budowie i synergii wnętrz urbanistycznych”.
W 1974 r. uzyskał stopień doktora.
W 1967 r. ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej.
Doświadczenie
Autor ponad 250 publikacji, w tym 12 książek.
Przez większość życia zawodowego związany z Politechniką Krakowską. W ostatnim czasie również z Uniwersytetem Ekonomicznym w Krakowie, KUL w Lublinie i Uniwersytetem Zielonogórskiem.
W latach 1976-1977 pracował jako wykładowca w University od Baghad, później jako visiting profesor w Fachhochschule w Münster, a następnie był konsultantem International City Managers Association.
W latach 1990-1991 pełnił funkcje Głównego Architekta Krakowa.
Jest autorem kilkudziesięciu projektów architektonicznych oraz współautorem planu ogólnego Krakowa, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Krakowa i Warszawy (gł. proj. Z. Ziobrowski), planu koordynacyjnego III Kampusu UJ oraz koncepcji „Parków rzecznych” w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Krakowa.
Najnowsza publikacja to „Krajobraz w czasach populizmu i postprawdy”, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2021.
